Παρουσίες αγνές που δεχτήκανε
της αλήθειας Σου τον άγιο σπόρο,
τον φυλάξανε και μοιραστήκανε
της αγάπης Σου το θείο δώρο.

Τις ψυχές μας αγκάλιασαν, κήρυξαν
με τα λόγια τους, με τη ζωή τους·
παραδείγματα στάθηκαν, στήριξαν,
στοργική, καθαρή η μορφή τους.

Συντροφιά ζηλευτή που μας χάρισες,
στον αγώνα μας στέκεται πλάι,
σ' ένα σώμα δικό Σου μας ένωσες,
η καρδιά μας για 'Σένα χτυπάει.
Χρώματα τ' ουρανού ο καθένας μας,
ενωνόμαστε όλοι μαζί Σου,
με τη Χάρη Σου κάνε να γίνουμε
μια μικρή ζωγραφιά Παραδείσου.

Και τον σπόρο σ' εμάς εμπιστεύτηκαν,
σε καρδιές που διψούν να σκορπάμε
και το έργο αυτό που ονειρεύτηκαν,
με τον ίδιο παλμό προχωράμε.

Στα δικά τους τα χνάρια βαδίζουμε,
κοινωνοί της δικής τους θυσίας,
με το βλέμμα ψηλά συνεχίζουμε
μέλη όλοι της ίδιας πορείας.

Συντροφιά ζηλευτή που μας χάρισες,
στον αγώνα μας στέκεται πλάι,
σ' ένα σώμα δικό Σου μας ένωσες,
η καρδιά μας για 'Σένα χτυπάει.
Χρώματα τ' ουρανού ο καθένας μας,
ενωνόμαστε όλοι μαζί Σου,
με τη Χάρη Σου κάνε να γίνουμε
μια μικρή ζωγραφιά Παραδείσου. (2)

Γύρω μου φιγούρες αντικρίζουν τον Σταυρό.
Σέρνουνε κατάδικο τον ίδιο τον Θεό!
Είναι δύσκολος ο δρόμος κι ανηφορικός.
Μπορείς κι εσύ!Πρώτος τον βάδισ' ο Χριστός.

- Αν ποθείς κι εσύ, παιδί μου, να με μιμηθείς,
πάρε τον σταυρό αυτόν και να μ' ακολουθείς.
- Μα, Κύριέ μου, δεν μπορώ.
Αυτός μου φαίνεται βαρύς.
- Μ' Εμένα δίπλα σου θα είναι ελαφρύς!

Διάλεξες στην ιστορία
την πιο δύσκολη πορεία.
Πήρες τον σταυρό στον ώμο,
μόνο καύχημα στον πόνο.
Θα γευτείς τη Βασιλεία,
θα θριαμβεύσεις στον ουρανό,
αν κι εσύ μέχρι το τέρμα
κουβαλήσεις τον σταυρό.

Μέσα στη ζωή θα έρθουν σύννεφα πολλά.
Αν πονάς και λύπη υπάρχει μέσα στην καρδιά,
υπομονή! Θα ξημερώσει, το σκοτάδι θα χαθεί,
σαν αντικρίσεις τον Σταυρό του Λυτρωτή.

Πάντοτε να μένεις φωτοδότης χριστιανός,
για όσα χρόνια σ' αξιώσει όρθιο ο Χριστός.
Και τις ψυχές που στέκουν πλάι,
γέμιζέ τες με χαρά,
τη φλόγα Εκείνου άναψέ τους στην καρδιά.

Διάλεξες στην ιστορία...

Διάλεξες στην ιστορία
την πιο όμορφη πορεία,
που χαρίζει το στεφάνι,
άγιο Χριστού σε κάνει.
Για να ζήσεις στους αιώνες
και ν' αφήσεις το φθαρτό,
κάνε την αρχή σου τώρα,
βάλε ρότα για ουρανό.

Μάρτυρες χιλιάδες πέσανε
για τη δική Σου, Κύριε, την αλήθεια,
έχοντας ιδανικά τους
πίστη κι ελπίδα. (2)

Έτσι, αδελφέ, τη ζωή σου κι εσύ
δώσ' τη στον ουράνιο Λυτρωτή,
μα και σε όσους γνωρίσεις στη γη.

Άνοιξε τα φτερά και πέτα ψηλά,
το Φως αν ψάχνεις, θα 'σαι πια κοντά.
Ζήσε τη λύτρωση και νιώσ' τη χαρά,
κράτησε την πίστη σου σφιχτά
και σταθερά. (2)

Δώσε μια υπόσχεση στον Κύριο
πως στον κόσμο θα 'σαι φως κι αλάτι,
θα σκορπίζεις πάντα γύρω σου
χαρά κι αγάπη, ζωή κι αγάπη.

Δες την κορφή που 'ν' ο Θείος Σταυρός
και σαν κερί σκόρπα γύρω σου φως.
Γίνε κι εσύ μια εικόνα Χριστού.

Κόψ' τα σχοινιά που σε κρατάνε γερά
μακριά από ουράνια θεϊκή χαρά.
Άνοιξε τα φτερά και πέτα μακριά,
σαν αετός που για το φως διψά.
Κόψ' τα δεσμά, πέτα ψηλά!
Πέτα ψηλά!

Εὐλογητὸς εἶ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν,
ὁ πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας,
καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον,
καὶ δι' αὐτῶν τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας,
Φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

Είσαι δοξασμένος, Χριστέ, που είσαι ο Θεός μας, Εσύ που ανέδειξες πάνσοφους τους ψαράδες (δηλαδή τους μαθητές Σου) με το να τους στείλεις το Άγιο Πνεύμα και μέσω αυτών σαγήνευσες (δηλαδή ψάρεψες με το δίχτυ Σου) ολόκληρο τον κόσμο. Ανήκει δόξα σ’ Εσένα, Φιλάνθρωπε.

Σὲ ὑμνοῦμεν, σὲ εὐλογοῦμεν, σοὶ εὐχαριστοῦμεν, Κύριε, καὶ δεόμεθά σου, ὁ Θεὸς ἡμῶν

Εσένα υμνούμε, Εσένα ευλογούμε και Σ’ ευχαριστούμε, Κύριε, και Εσένα παρακαλούμε που Είσαι ο Θεός μας.