Στον αγώνα της δικής σου ψυχής,
στον Χριστό, στ' αδέλφια σου να στηριχτείς,
εκείνους να εμπιστευτείς,
στη ζωή σου με αυτούς να συμπορευτείς.

Σαν τους Παίδες μες στο καμίνι,
σαν Σαράντα Μάρτυρες στη λίμνη,
σαν τους Δώδεκα Μαθητές,
θα ενώσουμε κι εμείς τις δικές μας καρδιές.

Στο στάδιο της καρδιάς,
ένας μόνο είν' ο τρόπος για να νικάς:
το βλέμμα στον ουρανό
κι αγωνίσου να σηκώσεις τον δικό σου σταυρό.

Κι αν οι πτώσεις είναι πολλές,
μη δειλιάσεις, μην κοιτάξεις πια το χθες,
αν πέσεις, να σηκωθείς,
όσοι κίνδυνοι κι αν έρθουν, μη φοβηθείς.

Και ποτέ να μην αρνηθείς
του Χριστού να πεις πως είσαι μαθητής·
σ' αρετών φτάσε την κορυφή,
στην αιώνια ζωή, κληρονόμος εσύ.

Στον στίβο της αρετής,
ένας είν' ο τρόπος για να βγεις νικητής:
το βλέμμα στον ουρανό
και προχώρησε μαζί με τον δικό σου αδελφό. (2)

Στα χέρια μας δεχτήκαμε, σαν θεία ευλογία,
την πίστη που μας πρόσφερε η πρώτη Εκκλησία,
να τη φυλάξουμε κι εμείς, σαν να 'ταν η ζωή μας,
μες στην καρδιά διαμάντι καθαρό.

Στης Εκκλησίας την κιβωτό
αυτοί που αγάπησαν τον Χριστό
ενώθηκαν σ' ένα σώμα άγιο,
δόθηκαν όλοι στον Θεό.
Άφησαν για κληρονομιά
πράξεις και λόγια ιερά,
έμπνευση δώσαν και στη δική μας τη γενιά.

Ίδια τα ιδανικά,
η θέλησή μας για τα ψηλά,
τα όνειρά μας θε να παλέψουμε,
να γίνουνε αληθινά.
Στόχος μας οι ψηλές κορφές,
μορφές αγίων λαμπερές
δείχνουν τον δρόμο και μας φλογίζουν τις καρδιές.

Συναθλητές ακούραστοι, αγωνιστές γενναίοι,
στο διάβα όλης της ζωής πιστοί και ρωμαλέοι·
όλοι μαζί να ζήσουμε τον κόπο, τη θυσία,
προσμένοντας αιώνιο θησαυρό!

Στης Εκκλησίας την κιβωτό
αυτοί που αγάπησαν τον Χριστό
ενώθηκαν σ' ένα σώμα άγιο,
δόθηκαν όλοι στον Θεό.
Άφησαν για κληρονομιά
πράξεις και λόγια ιερά,
έμπνευση δώσαν και στη δική μας τη γενιά.

Στέκουμε συνεπείς
και στις επάλξεις της αρετής
σαν στρατιώτες Χριστού ακλόνητοι,
θάρρος μας δίνει ο Λυτρωτής.
Μέσα στις μάχες τις σκληρές
σφιχτά δεμένες οι καρδιές,
όλοι στον στίβο και θα στεφθούμε νικητές!

Όσοι ζήσαν το Φως και βαδίσαν μαζί Σου
και αντλήσαν νερό απ' τη θεία πηγή Σου,
δεν μπορούσαν στιγμή ό,τι είδαν κι ακούσαν
στη δική τους καρδιά μοναχά να κρατούσαν.

Και τον σπόρο στη γη με τη Χάρη Σου απλώσαν,
σε καρδιές καθαρές τον παλμό μεταδώσαν,
που στο διάβα τους μπρος γίναμε μαθητές τους.
Πόσο θέλουμ' εμείς να 'μαστε μιμητές τους!

Των ψυχών εκείνων που σπείρανε,
δες, καρποί τους είμαστ' εμείς.
Τη σπορά στον αγρό συνεχίζουμε, μη λείψει κανείς!
Στη ζωή μας Εσένα ποθήσαμε
κι η καρδιά μας πλημμύρισε φως.
Τα όνειρά μας σ' Εσένα αφήσαμε και πάμε εμπρός. (2)

Σαν σποριάδες σ' αυτές τις ψυχές που διψάνε,
θα τους πούμε γιατί τον Χριστό ν' αγαπάνε.
Σ' όποιον μείνει πιστός, κραταιός στη ζωή του,
είπες θα 'σαι κοντά, θα 'σαι πλάι, μαζί του.

Και τα χρόνια κυλούν και τα στάχυα μεστώνουν,
απ' της άγιας πηγής τα νερά δυναμώνουν.
Το καθένα καρπούς στον Χριστό θα χαρίσει,
που μια μέρα θα 'ρθεί, τη σοδειά να αθροίσει.

Στη ζωή μας Εσένα ποθήσαμε
κι η καρδιά μας πλημμύρισε φως.
Τα όνειρά μας σ' Εσένα αφήσαμε και πάμε εμπρός.
Των ψυχών εκείνων που σπείρανε,
δες, καρποί τους είμαστ' εμείς.
Τη σπορά στον αγρό συνεχίζουμε, μη λείψει κανείς! (2)

Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου, ὡς δεξαμένην τὸν λόγον σου∙ δι' οὗ θεοπρεπῶς ἐδογμάτισας, τὴν φύσιν τῶν ὄντων ἐτράνωσας, τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας. Βασίλειον ἱεράτευμα, Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος

Σε ολόκληρη τη γη διαδόθηκε το κήρυγμά σου, επειδή αποδέχτηκε (η γη) τα λόγια σου. Μέσω αυτών (των λόγων) διατύπωσες δόγματα με θεία έμπνευση, εξήγησες τη φύση των υπάρξεων και στόλισες (με αρετές) τα ήθη των ανθρώπων. Βασιλικέ ιερέα (δηλαδή επίσκοπε), Άγιε Πατέρα, ικέτευε το Χριστό που είναι ο Θεός, να μας χαρίσει το μεγάλο έλεος.