Κυριακή των Μυροφόρων
(Μαρκ. ιε΄43-47, ιστ΄ 1-8)
Όλοι έχουμε δει την κορυφή ενός παγόβουνου η οποία αποτελείται από γιγάντια κομμάτια πάγου σε μια φωτογραφία ενός βιβλίου ή στο ίντερνετ. Το υπόλοιπο μέρος ή ακόμα - ακόμα και ολόκληρο μπορεί να βρίσκεται καλά κρυμμένο κάτω από το νερό και να μην είναι ορατό από τουρίστες, φωτογράφους και επιστήμονες.
Βρίσκεται εκεί το παγόβουνο κρύβοντας την παρουσία του και το παράστημα του, κάτω όμως από κάποιες συνθήκες προβάλλει αγέρωχο και εντυπωσιακό προκαλώντας έκπληξη και τρόμο σε ο,τιδήποτε βρεθεί στο διάβα του.
Το ίδιο συμβαίνει και με την πίστη κάποιων ανθρώπων. Δεν σου γεμίζουν το μάτι εκ πρώτης όψεως. Δεν εντυπωσιάζουν με την παρουσία τους. Αλλά η πίστη τους στον Θεό μοιάζει με βουνό και όταν το απαιτούν οι περιστάσεις αποκαλύπτεται σε όλο το μεγαλείο της.
Ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία και ο Νικόδημος ήταν κρυφοί μαθητές του Ιησού. Δίσταζαν να ομολογήσουν φανερά στην πίστη τους σ’ Εκείνον. Η θέση που κατείχαν και ο φόβος των επιπτώσεων, έκανε την παρουσία τους κοντά στον Διδάσκαλο, κρυφή, διακριτική, νυχτερινή, αποφεύγοντας τα πολλά βλέμματα. Θα περίμενε, λοιπόν, κάποιος να παραμείνουν στην αφάνεια και μετά τον θάνατο του Κυρίου.
Έλα όμως που βγαίνουν μπροστά! Ζητούν το σώμα του Κυρίου από τον Πιλάτο και ετοιμάζουν με όλες τις τιμές τον ενταφιασμό Του. Ομολογούν με τη στάση τους, την αφοσίωσή τους προς τον Κύριο. Αψηφούν τις αντιδράσεις και τις συνέπειες αυτής τους της πράξης. Πίστη που συντρίβει τα εμπόδια και τις δυσκολίες.
Σε δεύτερο πλάνο ακολουθούν οι Μυροφόρες. Θα περίμενε κανείς να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Μαθητών. Να δειλιάσουν έστω προσωρινά, να κρυφτούν. Η γυναικεία φύση, ο συναισθηματισμός και η θλίψη των τελευταίων γεγονότων θα αποτελούσε ανασταλτικό παράγοντα για φανερή δράση.
Όμως εκείνες οπλίζονται με θάρρος. Η αγάπη τους διώχνει τον φόβο. Μένουν εκεί, κάτω από τον Σταυρό Του. Μένουν εκεί, δίπλα στην Ταφή Του. Ακλόνητες, θαρραλέες. Και την τρίτη ημέρα, χωρίς να λογαριάσουν το δύσκολο του εγχειρήματος, τα εμπόδια της αποστολής αυτής, εφοδιασμένες με μύρα παίρνουν τον δρόμο που οδηγεί στον Διδάσκαλο. Πίστη μεγαλειώδης και σαρωτική.
Τα συμπεράσματα δικά μας. Μια σκέψη απλά. Ας μην βιαζόμαστε στις προβλέψεις μας, στις κρίσεις μας. Ας μην σπεύδουμε να κρεμάμε ταμπέλες στους άλλους από μια συμπεριφορά τους, από κάποια γεγονότα της ζωής τους. Δεν είμαστε εδώ γύρω για να τους κρίνουμε αλλά για να τους βοηθήσουμε όσο περνάει από το χέρι μας. Μπορεί να βλέπουμε μόνο την άκρη του παγόβουνου αλλά όχι ολόκληρο. Να προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τους πρωταγωνιστές του αυριανού ευαγγελίου. Να θερμάνουμε και να δυναμώσουμε την πίστη μας. Ας κάνουμε την πίστη μας βουνό.
